Eind juni werd onze nieuwe prins tijdens de conclaafvergadering van de vereniging gekozen. Wie de prins is is onbekend, maar dat hij de komende periode een drukke tijd tegemoet gaat staat vast.
Maar hoe ziet de periode tot aan de novemberpronkzitting eruit? De PR-Commissie heeft oud-prins Thiemo bereidt gevonden om hier eens over te vertellen.
Zijn belevingen kun je in dit verslag lezen.

Opgave
Als Vlègel geboren in Beek, ben ik in 1968 in ‘s-Heerenberg komen wonen. De beste beslissing die mijn ouders in mijn leven hebben gemaakt. In mijn lagere school jaren kwam ik regelmatig bij de familie Hendricksen over de vloer. Ik kan wel stellen dat toen Gerrit I (Hendricksen) Prins van d’ Olde Waskupen werd (1975), het mij heeft gepakt. Wat was ik trots! De vader van mijn vriendje is Prins!

Ik zal ook ooit prins carnaval worden! En het feest der feesten samen met iedereen vieren! Ik kan me niet heugen dat ik ooit maar één carnaval in Waskuupstad heb gemist, en elk jaar weer opnieuw speelde de zelfde wens weer op. Vroeger was het Prins worden niet weggelegd voor de ‘gewone jonge’. Maar sinds het gewijzigde beleid, “ook gi-j kan prins wodde” is deze ambitie alleen maar sterker geworden.

Inmiddels, alweer enkele jaren geleden zijn wij er serieus mee bezig gegaan en hebben wij de nodige informatie bij de vereniging ingewonnen. Twee dol enthousiaste adjudanten gevonden die faliekant achter het besluit staan; IK GA ME KANDIDAAT STELLEN. Echter door het overlijden van mijn beide schoonouders en ziektes in de directe omgeving hebben wij het een paar keer uitgesteld.

Inmiddels zijn wij (José en ik) tot de conclusie gekomen dat, naar mate de tijd verstrijkt de kans groter is dat er elk jaar wel weer een reden is om de kandidatuur uit te stellen, met uiteindelijk het gevolg: afstel. Dus NU gingen we ervoor ! En stelde ik mij kandidaat.
Na het kandidaatstellen hebben we een en ander met een oud prins doorgesproken. Er werd ons veel verteld over de ‘ins en outs’, de ‘do’s en dont’s’ bij het prinsenschap van d’Olde Waskupen.

Conclaaf en bekendwording
In grenscafé de Peer werd op 30 juni 2017 de conclaaf vergadering gehouden van d’Olde Waskupen. Een spannende avond. Bellen ze wel of bellen ze niet…. Om ca 22:45 uur zakt bij mij de moed langzaam weg en gebaar ik naar José dat ik denk dat het niet wat wordt. Echter om 22:55 uur gaat de telefoon, de voorzitter van d’Olde Waskupen; Eugène te Wildt vraagt of José er ook is. Eugène vraagt meerdere malen of wij er klaar voor zijn. José bevestigt dus meerdere malen met ‘Ja’. Wij zijn het geworden!

Emiel, die ook bij de conclaafvergadering aanwezig is, wordt door Sharon stiekem via de app ingelicht. De kurk kan van de fles! De conclaafvergadering met stemming heeft zijn werk gedaan en voor ons gunstig uitgepakt. Ik bun de ni-je Prins 2017-2018 van Waskuupstad! Thiemo de eerste, samen met de adjudanten Michel en Emiel onder het motto ’Daor geet ‘t um!’ Samen met José, Sharon, Tine, Michel en Emiel de overwinning gevierd. Het wordt een latertje, om 4:00 uur gaan de lampen uit en de oogjes toe.

Samenstellen gevolg (narren en dansmarietjes)
Er is een lijst met dansmarietjes die zijn weerga niet kent. Maar liefst 22 meiden hebben zich opgegeven als kandidaat! Als eerste schiften we op leeftijd. Niet te oud / niet te jong. Aan het eind van de avond hebben we 5 leuke meiden die in onze ogen zouden kunnen voldoen. Er moet er dus nog eentje als eventueel reserve aangewezen worden.

Voor de functie van nar hebben we keuze uit 5 personen, waarvan we weten dat er één koppeltje van vrienden bij zit. Bij voorbaat willen we graag een paar ‘ferme’ knapen die ‘er voor staan’ en bij voorkeur ook nog een rijbewijs hebben. Hiervoor komen er wat ons betreft 2 kerels in aanmerking. De definitieve keus van dansmarietjes wil ik graag na ruggespraak met de vereniging definitief bepalen.

Op 29 juli, na rijp beraad met contactpersoon Piet Willemsen, maken we de lijst definitief compleet. Ons gevolg zal worden:
Dansmarietjes: Fanny Massop, Imke Vollenberg, Vere Megens, Melanie Visser
De narren: Ferdi Berktas en Bas Moll.

Stof en pak uitzoeken, aanmeten en passen van het prinsenpak
Na een leuke eerste kennismaking op 6 juli met Annie Hendricksen en Marjolijn Nijland, plannen we een afspraak om stof uit te zoeken. Op zaterdag 8 juli wordt de reis ingezet richting Helmond en Venray. 

 Mijn voorstelling voor de perfecte kleur; diep donkerblauw in combinatie met wit en zilveren accenten blijkt toch niet de juiste keus. Rood met wit evenmin. Tussen de vele rollen stof ligt één kleur die mijn aandacht trekt. We zijn het na het omhangen van allerlei kleuren het er over eens dat het dit moet worden. Ik had nooit verwacht dat drie volwassen kerels zich zo druk konden zijn met dikke velours stof, brokaat, lintjes, knopen en andere aanverwante zaken. Voor het band (zilver) en steken vertrekken we rond 12:30 uur naar Venray.

Er moeten knopen, breed en smal zilverband, alsook lint worden uitgezocht en gekocht. Ik sta er versteld van over welke aantallen we het hier hebben. 80 meter van het één, 60 meter van het ander, 13 meter zus en 8 meter zo! Gelukkig weten Annie en Marjolijn door de jaren lange ervaring exact wat er nodig is!

Voor het uitzoeken en passen van de steken moeten we op een later nog moment nog eens terug naar Venray. Anders dan aanvankelijk gepland, besloten Annie en Marjolijn ook meteen te gaan inmeten. Op 23 punten worden mijn maten opgemeten, zodat de dames een perfect zittend pak kunnen maken.

Op 25 juli staat de afspraak om het pak voor het eerst te passen. Ik ben helemaal ‘flubbergasted’ en weet even niets te zeggen. Langzaam dringt het tot me door dat dit prinsenpak voor mij is. Bij die gedachte schiet ik toch wel een klein beetje vol. Wat wordt het een prachtig pak. Ik sta er versteld van wat de dames allemaal al gedaan hebben. Na het bewonderen mag ik het pak aan. Wat een bijzonder moment. Voorzichtig wordt ik door de twee dames in het pak geholpen. Wie mag er nou een prinsenpak aan. Ik dus! Nog nooit eerder heb ik zo’n pak aan gemogen, en nu zelfs MIJN PAK! Een geweldig gevoel! Het pak bestaat nu nog uit drie lagen, en gaat uiteindelijk uit vijf lagen stof bestaan. Dus het is wel een warm pak. En dat merk ik gelijk! Doordat de dames hard doorwerken, kan ik uiteindelijk op 12 september het pak ophalen. Ik moet zeggen, ik ben er erg blij mee ‘het voelt zo vertrouwt’ Ook het pak is met een woord: geweldig geworden. Ik kan hem zeker met veel trots dragen.

Pak uitzoeken adjudanten (en hofdames)
Al op 14 juli hebben we voor de adjudanten de pakken uitgezocht. We besloten Only for Men in Doesburg te bezoeken. Onder het genot van cappuccino en thee voor Tine worden na kleur bestudering, bij Michel en Emiel de maten genomen. Vervolgens de pakken gepast en afgespeld zodat ze ook nog in november perfect passen.

Om de boel compleet te maken zoeken we ook nog naar schoenen. We zijn het er ook snel over eens welke schoenen het moeten worden. In eerste instantie was het mijn intentie om schoenen te laten maken bij Kops schoenen in Schaijk. Handgemaakte schoenen met eigen ontworpen print met bijvoorbeeld het Waskupen logo. Maar, de nu uitgekozen schoenen bij Only for Men staan te gek en ben snel over! De pakken worden diezelfde week versteld (op maat gemaakt) en kunnen volgende week al opgehaald worden. Rest alleen de aankoop van witte blouses met blinde sluiting.


Op 24 september mochten graaf Michel en Emiel, Tine en Sharon voor het eerst hun capes en het uiteindelijke prinsenpak bewonderen.
Onze vrouwen zijn op de achtergrond ook al bijzonder druk met hun kleding. Ook zij zullen er geweldig mooi uitzien met de carnaval. Ze willen hoe dan ook origineel voor de dag komen met eigen jassen. Er is zodoende gekozen om de jassen speciaal te laten maken bij Suzan’s naaiatelier aan de Zeddamseweg. 

Bedenken, uittekenen en coördineren van onderscheiding en pins
De onderscheidingen worden door de vereniging geregeld. Echter is het idee en ontwerp wel geheel zelf bedacht en heeft alles een reden! De onderscheiding in blank ‘zilver’ met alleen de banen op de kuip in rood of blauw. De diameter van de onderscheiding zal ca 9 cm zijn, waarbij de poten van de kuip, het wapperende lint en het basement voor de pin hier ‘uitsteken’ het geheel hangt aan een rood-wit koord. De ‘gouden’ pin ligt verdiept in de onderscheiding en wordt als het ware gedragen door de twee leeuwen. Na wat aanpassingen heb ik het concept gedigitaliseerd en konden Erik en Maaike Menting naar de producent in Taiwan. Daaropvolgend zijn er meerdere contact momenten geweest om foto’s en proefmodellen te beoordelen. Uiteindelijk zijn zowel de onderscheidingen en pins helemaal naar mijn zin en klaar om in productie te worden genomen!

Het moment supreme van de vrijdag zelf
Eind oktober ben ik samen met José naar de Gerrit Heuvelinghal om te gaan kijken hoe de presentatie er ongeveer uit gaat zien. Jan Stoffelen, Rob Maatman en Sander Wevers hebben ons rondgeleid en uitgelegd hoe een en ander in zijn werk gaat. Het beloofd een supergave presentatie te worden!

Op de donderdag voor de presentatie heb ik samen met de voorzitter en president het verloop van de hele avond nog een keer doorgesproken en waren we er klaar voor.
Het is gebruikelijk dat op de vrijdag avond pas bekend wordt wie de nieuwe prins is. Eerder die avond maken de prins en adjudanten ook voor het eerst kennis met hun gekozen narren en dansmarietjes. Zij zien die avond pas voor het eerst wie de prins is. Na een korte kennismaking van ongeveer een half uurtje, dient de reis te worden ingezet naar de hal om gepresenteerd te worden. Maar verzamelen op de Hucht en ongezien blijven is vrij lastig. In samenspraak met Tom Willemsen van de Technische Commissie zijn enkele straatlantaarns onklaar gemaakt, zodat we vrij spel hebben.

Bij Graaf Michel verzamelen en vanuit zijn achtertuin is het (weliswaar nu in het pikkendonker) een korte wandeling naar de sporthal. We kleden ons bij Michel om en nemen allemaal nog even twee glazen whisky, om de eventuele spanningen te kunnen drukken. Niet veel later brengt Piet Willemsen de eerste lichting van het gevolg. Het blijkt een opluchting bij hen dat ze bij een “jonge prins” horen, dat is al een leuk compliment! Nadat de tweede lichting ook is gearriveerd kunnen we goed kennismaken en proosten op een geweldige tijd die komen gaat. Vanaf dat moment leek er van beide kanten al een leuke klik.

19:49 uur
We vertrekken gezamenlijk lopend naar de hal. Het is zo donker dat ik bijna in vol ornaat in de struiken beland. We gaan via de achterzijde (vluchtgang) Laco binnen en worden door Jan Stoffelen naar boven gedirigeerd. Wij lopen langs de niet geblindeerde pui, grenzend tribune en de zaal. Vervolgens met de trap naar beneden. Er worden twee groepen gemaakt 1 adjudant (Emiel), 1 nar (Ferdi) en twee dansmarietjes (Melanie en Imke) links en 1 adjudant (Michel), 1 nar (Bas) en twee dansmarietjes (Veere en Fanny) rechts. Jan Stoffelen wijst mij met een zaklampje de weg tot achter het podium. Daar staan Rob Maatman en Erik Schaap mij al op te wachten. Ik krijg nog snel wat instructies;

“Gao daor maor staon. Mooi lache en dan pompen wi-j dat hok vol met rook. De rest géét van eiges. Maor pas wel op met ’t trepke”

Ik sta in het hokje, vol met rook. Het aftellen 10, 9, 8, 7, ……..3, 2,1! Een torpedo schiet vervolgens het strandhuisje kapot. BOEM! En daar sta ik! Voor een volle zaal mensen. Prins Thiemo I van c.v. d’ Olde Waskupen. Wat een ontlading! Carnaval kan beginne!